Μιρά, Ζοακίμ

(Joachim Murat, Λαμπαστίντ - Φορτινιέρ 1767 – Πίτσο, Καλαβρία 1815). Γάλλος αξιωματικός και βασιλιάς της Νάπολης. Οι γονείς του τον προόριζαν για κληρικό αλλά κατατάχτηκε νεότατος στον γαλλικό στρατό, μετά την έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης, και –αφού πολέμησε στην Αραγονία και στα δυτικά Πυρηναία– ανήλθε γρήγορα στις ανώτατες βαθμίδες της στρατιωτικής ιεραρχίας. Το 1799 διηύθυνε ως στρατηγός την εκστρατεία στη Συρία, αλλά επέστρεψε γρήγορα στη Γαλλία και τάχτηκε, κατά τη 18η Μπριμέρ, στο πλευρό του Ναπολέοντα, ο οποίος τον αντάμειψε δίνοντάς του ως σύζυγο την αδελφή του Καρολίνα. Το 1804 έγινε στρατάρχης. Ως βασιλιάς της Νάπολης ο Μ. εμφύσησε νέο ρυθμό στη ζωή της νότιας Ιταλίας: εισήγαγε τον Ναπολεόντειο Κώδικα, ευνόησε την παιδεία, εκτέλεσε μεγάλα δημόσια έργα, προώθησε τολμηρές οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Το 1812 ακολούθησε τον Ναπολέοντα στη Ρωσία και διακρίθηκε στο Όστροβνο, στο Σμολένσκ και στη Μόσχα. Μετά την επιστροφή του στη Νάπολη παρέμεινε ακόμα στο πλευρό του αυτοκράτορα στη Δρέσδη, στο Βαχάου και στη Λειψία. Με τις πρώτες όμως μεγάλες ατυχίες του Ναπολέοντα, προσπάθησε να σώσει το βασίλειό του και συνήψε συμφωνίες με την Αυστρία και με τη Μεγάλη Βρετανία. Επειδή ωστόσο φοβόταν ότι το Συνέδριο της Βιέννης μελετούσε την παλινόρθωση των Βουρβόνων, επανέλαβε τις επαφές με τον αυτοκράτορα στην Έλβα και κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Αυστρίας, επιδιώκοντας μάταια να συσπειρώσει γύρω του όλους τους Ιταλούς, υποσχόμενος ελευθερία και ανεξαρτησία. Ηττήθηκε στο Τολεντίνο και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Κορσική, από την οποία επιχείρησε σε λίγο να επανακτήσει το βασίλειό του. Αποβιβάστηκε με λίγες δυνάμεις στο Πίτσο της Καλαβρίας, αλλά συνελήφθη από τους οπαδούς των Βουρβόνων και τουφεκίστηκε.